කොහොම හරි ඉස්කෝලෙ අදාල ගුරුවරුත් හම්බ වෙලා කතා කරල එක සෙනසුරාදා දවසක අප්පච්චි මාව ගිහින් බාර දුන්න ඉස්කෝලෙ බාලදක්ෂ කණ්ඩායමට. මාත් එක්කම අපේ පංතියෙ තව දෙන්නෙක් ඇවිල්ල හිටිය. ඒ සේලක පීරිස් (සනා) සහ අනුරුද්ධ කරුණාරත්න (වැද්දා). එදා පටං ගත්ත බාලදක්ෂ ගමන අපි තුන් දෙනා සෑහෙන දුරක් ගියා. බාලදක්ෂ ක්‍රියාකාරකම් වෙනුවෙන් ඉස්කෝලෙ ගුරුවරයෙක් වත් හිටපු නැති පස්සෙ කාලෙක අපි තුන් දෙනා බොහොම කැපවීමෙන් අපේ scout troop එක බලා හදා ගත්ත. ඉස්කෝලෙ ගමන නවත්තනකන්ම, මම ඉගෙන ගත්ත ඉස්කෝල දෙකේම බාලදක්ෂයෙක් විදියට වැඩ කරන්න තරම් ඒ කැපවීම උත්සන්න උනා... 😆😆
හැබැයි ඒ කැපවීම ආවෙ පස්සෙ. මුලින්ම ඕනෙ උනේ සෙනසුරාදා උදේ ගෙදරින් එලියට පනින්න. පස්සෙ මේ ගැට, ප්‍රථමාධාර, කඳවුරු, ගිණිමැල එක්ක ගෙවිච්ච ජීවිතේට අපි සෑහෙන්න ලං උනා. විවිධ තරාතිරමෙ මිනිස්සු ඉන්න කාණ්ඩයක් එක්ක වැඩ කරන්නෙ කොහොමද කියන එක ඉගෙන ගත්තෙ එතනින්. ගැට ටික අමතක උනත් ඒ වගේ පාඩම් නම් තාම මතකයි. "Once a scout, always a scout" කියල කවුදෝ කිව්වලු නෙ... 😏
බාලදක්ෂ කතා නම් ගොඩයි. ඒත් ඉස්සෙල්ලම මේක කියන්න ඔනෙ කියල හිතුනා. මේක සිද්ද උනේ එකදාස් නමසිය 96 විතර. දිස්ත්‍රික්කෙ වාර්ශික මිත්‍රත්ව බාලදක්ෂ කඳවුර සංවිධානය කරන්න භාර උනේ අපේ ඉස්කොලෙට. මුලින්ම සල්ලි ටිකක් හොයා ගන්න ඔනෙ හින්ද අපි ගැහුව ස්ටිකර් එකක්. මේ ස්ටිකර් එකක් රුපියල් 10 කට විකුණල අපේ මූලික වියදම හොයා ගන්න තමයි අපේ බලාපොරොත්තුව උනේ. ඉතිං අපේ ජ්‍යේෂ්ඨ කණිෂ්ඨ ඔක්කොම බාලදක්ෂයෝ එකතු වෙලා කාණ්ඩ කීපෙකට බෙදිලා නගර, ගම්, නියං ගම් හැම එකේම ඇවිද්දා මේ ටික විකුණ ගන්න. ඉතිං කාට හරි මේක විකුනද්දි කියන්න ඕනෙ ටික අපි කට්ටියට කියල දුන්නා. කොච්චර කිව්වත් අදහස විතරක් අරන් උඹලගෙ වචනෙන් කියපං කියල එකෙක්වත් ඇහුවෙ නෑ. ඔක්කොම මෙන්න මේක ගිරවා දා ගත්තා... "අපි අහවල් ඉස්කෝලෙ බාලදක්ෂයෝ. අපි මිත්‍රත්ව බාලදක්ෂ කඳවුරක් ගහනවා. ඒකට ආධාර වශයෙන් මේ ස්ටිකර් එක කරල තියනවා.ඉතිං මේ ස්ටිකර් එකක් අරන් අපේ කඳවුරට අධාරයක් කරන්න".
ඔන්න දවසක් උදේම අපි පිටත් උනා ස්ටිකර් වෙළඳාමේ. හවස් වෙනකන් ම තැන් තැන් වල ඇවිදල කස්ටියටම සෑහෙන්න මහන්සියි. තව ගෙවල් 10ක් වත් කරමු කියල හිතුවත් එකෙක් වත් කතා කරන්න භාර ගන්නෙ නෑ මහන්සි හින්දා. ඔන්න මගෙ කාණ්ඩෙ විකසිත මල්ලි ආව ඉස්සරහට... "අයියෙ, මම කරන්නම්" කියල ගත්ත ස්ටිකර් මිටිය අතට. දැන් මිනිහ වැඩේ ඇදගෙන යනවා. ඔන්න අපි ගියා ඊලඟ ගෙදරට. විකසිතයට වැඩේ කරන්න දීල අනික් එවුන් ලඟ තියන ගස් ගල් බිත්ති මල් පෝච්චි වල හේත්තු වෙලා ඉන්නව. ආව ගෘහ මූලික අංකල් එලියට. විකසිත පටං ගත්ත...
විකසිත: අංකල්, අපි අහවල් ඉස්කෝලෙ බාලදක්ෂයෝ. අපි මේ ස්ටිකර් එකක් ගහනවා. ඒකට ආධාර වශයෙන් කෑම්ප් එකක් කරල තියනවා.ඉතිං මේ කෑම්ප් එකක් අරන් ස්ටිකර් එකට අධාරයක් කරන්න...
අංකල්: #$@%%^&%**
විකසිතයගෙ කතාවට අංකල් ගෙ මූණ විකසිත වෙලා ගියා... 😂😂
ප. ලි.
විකසිත මල්ලි ගැන මේ කතාවත් නොකියාම බෑ. පස්සෙ කාලෙක අපි ඔක්කොම කැම්පස් යද්දී විකසිත මල්ලි දෙවන ලුතිනන්වරයෙක් විදියට අධිකාරිය ලබමින් ශ්‍රී ලංකා යුධ හමුදාවට එකතු උනා. අවසන් යුද්ධයේදී මව් බිමට සියලු යුතුකම් ඉටු කළ ඔහු අද විශ්‍රාමික මේජර් වරයෙක්.
මේජර් ගයාන් විකසිත RWP RSP, උඹ අපිට ආඩම්බරයක් ....
